లిప్తకాల స్వప్నం

నా లిప్తకాల స్వప్నం
అంచలంచలుగా ఎదిగి
నీతో ఎప్పుడు ముడిపడిందో

ఎంతగా పెనవేసుకున్నా
అనంతమైన రంగులుగా విడివడి
రాలిపోతుందేమో నాది కాని స్వప్నంగా
ఏ క్షణమైనా అనుకూలించని సమయాన ...

ఎందుకో
నిశ్శబ్ద దిగులు కమ్ముకుంటుంది
అణువణువు నల్లని మేఘంలా...

అయినా
రసవత్తర కథలు చెప్పో
రాకాసి మాయ చేసో
విడివడిన రంగులని
రాలిపడిన క్షణాలని
కలిపి మూట కట్టలేనా

ఓసారి....మరోసారి
మొదలు పెట్టనా....
ఓ లిప్తకాల స్వప్నానికి
మెత్తగా ...సుతిమెత్తనంగా
నీ అరచేతి మెత్తదనం ఇమిడిపోయేటట్టు
కొత్తగా విడివడని రంగులు అద్దుతూ

ఓయ్
మరి ఈవేళ
నువ్వు ... నా వైపే కదూ
ఏమంటావ్...