దూరంగా ....
మంచుముక్కల కరిగిపోతున్న
వెలుగురేఖల వెంట పరుగులు తీస్తూ
తన ఎదురుచూపులను
కొండ మలుపులో వదిలేసింది...
అయినా చిత్రమే....
విచ్చుకోని చందమామ
ఉదయించే సూరీడేనంటూ....
వెలుగు రేఖల ఉదయం
పొడిగించబడిందని
లోకానికి పాఠం చెబుతుంది....
బహుశా.....
నా మది తనకున్న తెలివిడిని
జారవిడిచింది కాబోలు
నీ చెలిమి కోసం అర్రులు చాస్తూ...